My School’s Snehasamelan Marathi Essay: शाळेतील स्नेहसंमेलन हा माझ्यासाठी एक अविस्मरणीय आणि आनंददायक दिवस असतो. स्नेहसंमेलनाचं नाव जरी ऐकलं तरी माझ्या मनात एक वेगळाच आनंद आणि उत्साह संचारतो. त्या दिवशी शाळेचं वातावरण पूर्णपणे वेगळं असतं. विद्यार्थी, शिक्षक आणि पालक सगळेच जण त्या दिवसाची आतुरतेने वाट पाहत असतात. माझ्या शाळेतील स्नेहसंमेलनाचं वर्णन केल्यावर मला आजही तो दिवस आठवतो आणि माझं मन भरून येतं.
स्नेहसंमेलनाची तयारी | My School’s Snehasamelan Marathi Essay
स्नेहसंमेलनाच्या तयारीची सुरुवात काही दिवसांपूर्वीच होते. आमच्या शिक्षकांनी वेगवेगळ्या कलाप्रकारांसाठी आमची निवड केली होती. कोणाला नाटकात भूमिका मिळाली होती, तर कोणाला गाणं गाण्याची संधी मिळाली होती. मी नृत्य स्पर्धेसाठी निवडला गेलो होतो आणि त्यासाठी मी खूप उत्साहित होतो. शाळेच्या प्रत्येक वर्गात तयारी चालू होती. प्रत्येक विद्यार्थी आपली कला उत्तम प्रकारे सादर करण्यासाठी खूप मेहनत घेत होता.
स्नेहसंमेलनाचा दिवस | My School’s Snehasamelan Marathi Essay
अखेर तो बहुप्रतिक्षित दिवस आला. शाळेचं अंगण रंगीबेरंगी पताकांनी सजवलं गेलं होतं. प्रत्येक कोपऱ्यात रंगीबेरंगी फुलांच्या माळा आणि झेंडूच्या फुलांनी सजावट केली होती. स्टेजचं दृश्य तर खूपच सुंदर होतं. मी पहिल्यांदा एवढ्या मोठ्या स्टेजवर नृत्य करणार होतो, त्यामुळे माझ्या मनात थोडी भीती होती, पण त्याच वेळी खूप उत्साहही होता.
कार्यक्रमाची सुरुवात | My School’s Snehasamelan Marathi Essay
स्नेहसंमेलनाची सुरुवात शाळेच्या मुख्याध्यापकांनी दीपप्रज्वलनाने केली. त्यानंतर विद्यार्थ्यांनी स्वागत गीत गायलं. वातावरणात आनंदी आणि उत्साही वारा वाहत होता. स्टेजवर एकामागून एक उत्तम कलाकृती सादर होत होत्या. काही विद्यार्थी नाटक करत होते, काही गाणं गात होते, तर काहीजण आपले नृत्य सादर करत होते. प्रत्येकाची कला पाहून माझं मन भारावून गेलं होतं.
बस स्थानकावरील एक तास मराठी निबंध | An hour at bus station marathi essay
माझं नृत्य | My School’s Snehasamelan Marathi Essay
आखेर माझ्या नृत्याचा क्रमांक आला. माझ्या मनात थोडी भीती होती, पण माझ्या मित्रांनी मला धीर दिला. मी स्टेजवर गेलो आणि माझं नृत्य सुरू झालं. स्टेजवर असताना मी इतका तल्लीन झालो होतो की माझी भीती कुठं तरी हरवून गेली. माझं नृत्य संपल्यावर उपस्थितांनी दिलेल्या टाळ्यांचा आवाज माझ्या कानात आजही घुमतो. त्या क्षणी मला खूप अभिमान वाटला, कारण मी माझं काम चांगल्या प्रकारे केलं होतं.
पालकांचा अभिमान | My School’s Snehasamelan Marathi Essay
स्नेहसंमेलनाच्या या कार्यक्रमात आमच्या पालकांनीही हजेरी लावली होती. माझ्या आई-वडिलांनी माझं नृत्य पाहून खूप कौतुक केलं. त्यांच्या चेहऱ्यावरचा आनंद मला स्पष्टपणे दिसत होता. माझ्या आईच्या डोळ्यांत आनंदाश्रू होते, आणि माझ्या वडिलांनी मला प्रेमाने मिठी मारली. त्यांच्या त्या मिठीने मला एक वेगळाच आनंद दिला. त्यांच्या चेहऱ्यावरचं समाधान पाहून मला कळलं की माझ्या कष्टाचं चीज झालं आहे.
शिक्षकांचे मार्गदर्शन | My School’s Snehasamelan Marathi Essay
स्नेहसंमेलनातील प्रत्येक कलाकृतीच्या यशाचं श्रेय आमच्या शिक्षकांना जातं. त्यांनी आम्हाला योग्य मार्गदर्शन दिलं आणि आमच्या कलागुणांना वाव दिला. प्रत्येक शिक्षकाने आम्हाला प्रोत्साहन दिलं आणि आमच्यावर विश्वास दाखवला. त्यांच्यामुळेच आम्ही आत्मविश्वासाने स्टेजवर आपली कला सादर करू शकलो.
बक्षीस वितरण समारंभ | My School’s Snehasamelan Marathi Essay
कार्यक्रमाच्या शेवटी बक्षीस वितरण समारंभ झाला. नृत्य, गाणं, नाटक यातील विजेत्यांना सन्मानित करण्यात आलं. जरी मी पहिलं बक्षीस जिंकू शकलो नाही, तरी मला मिळालेल्या अनुभवाचं मोल खूप मोठं होतं. प्रत्येक विद्यार्थ्याच्या चेहऱ्यावर आनंद होता. त्या बक्षीसांच्या चमकत्या ट्रॉफी आणि प्रमाणपत्रांपेक्षा स्नेहसंमेलनाच्या त्या आठवणी अधिक मौल्यवान होत्या.
स्नेहसंमेलनातील आनंद | My School’s Snehasamelan Marathi Essay
स्नेहसंमेलनाच्या त्या दिवशी आमच्या शाळेतील प्रत्येक कोपऱ्यात आनंदाचं वातावरण होतं. आम्ही सगळे मित्र मिळून एकत्र नाचलो, गायलो, खेळलो आणि खूप मजा केली. शाळेतील तो दिवस एक आठवण बनून मनात घर करून राहिला आहे. स्नेहसंमेलन हे फक्त एक सांस्कृतिक कार्यक्रम नसून विद्यार्थ्यांच्या आयुष्यातील एक आनंदी क्षण असतो. त्या दिवशीचा उत्साह, आनंद, हसणं-खिदळणं आणि शिक्षकांचं मार्गदर्शन हे सगळं काही आयुष्यभर लक्षात राहणार आहे.
स्नेहसंमेलनातील तो दिवस माझ्या शाळेतील सर्वात आवडता दिवस होता, आणि त्या दिवसाच्या आठवणी आजही माझ्या मनात जिवंत आहेत.
2 thoughts on “माझ्या शाळेतील स्नेहसंमेलन मराठी निबंध | My School’s Snehasamelan Marathi Essay”