An hour before the exam Marathi Essay: परीक्षेचा दिवस आला की मन अगदी गोंधळून जातं. सकाळी उठल्यापासूनच पोटात भीतीची गडबड सुरू झाली होती. “आजचं सगळं आठवणार का? अभ्यास पुरेसा झालाय का?” हे विचार मनात घोंघावत असताना आईने मला उठवलं, “चल, उठ! आज परीक्षा आहे ना?” मी डोळे उघडले आणि उठलो, पण मन मात्र अजूनही कालच्या अभ्यासात अडकून पडलं होतं. जणू सगळं एकाच वेळी आठवायचा प्रयत्न करत होतो, पण काहीतरी विसरत असल्याची भीती मनात होती.
आईचा आधार | An hour before the exam Marathi Essay
आईने गरमागरम पोहे आणि चहा समोर आणला, पण पोटात भीतीचा गोळा असल्यानं काहीच गिळवत नव्हतं. आईच्या चेहऱ्यावरचं प्रेमळ हसू पाहून थोडं बरं वाटलं. तिने मला हळुवारपणे विचारलं, “बाळा, का एवढं टेन्शन घेतलंस? सगळं नीट होईल. तू अभ्यास केलाय ना?” तिच्या शब्दांमुळे क्षणभर मनाला शांतता मिळाली, पण परीक्षा म्हणजे एक युद्धच वाटत होतं.
बाबांच्या गाडीतून शाळेकडे जाताना माझं मन सतत विचार करत होतं. “सर्व काही लक्षात आहे का? कुठे चुकतोय का?” बाबांनी एक नजर टाकली आणि हसत म्हणाले, “कसलं काय रे! सर्व काही जमणारच, तुला चांगलं येतंय.” त्यांच्या या शब्दांनी मला जरा हसू आलं, पण मनातली धडधड काही कमी होत नव्हती. गाडी चालू असताना मी मागच्या सीटवर बसून पुस्तके चाळत होतो. काही वेळा डोक्यातले विचार एका वादळासारखे घोंघावत होते—”हे आठवेल का? काही चुकलं तर?” गाडीच्या खिडकीतून बाहेर पाहत असताना शाळेच्या गेटसमोर उभं राहणं ही गोष्ट माझ्या मनातले सगळे ताण आणखी वाढवत होती.
शाळेचं वातावरण | An hour before the exam Marathi Essay
शाळेच्या गेटमध्ये पाऊल टाकलं तेव्हा वातावरणात एक वेगळाच गडबड जाणवला. प्रत्येकाच्या चेहऱ्यावर भीती आणि गोंधळ स्पष्ट दिसत होता. माझ्या मित्राने जवळ येऊन विचारलं, “काय रे, झालं सगळं?” मी हसत म्हणालो, “हो, पण थोडं विसरल्यासारखं वाटतंय.” त्याने हसून माझ्या पाठीवर थाप दिली आणि म्हणाला, “सर्वांना असंच वाटतं रे, पण तू योग्यच करशील.” खरंतर, आतून भीती वाटत होती, पण त्याच्यासमोर तसं काही दाखवलं नाही. त्या मित्राच्या डोळ्यातली भीती बघून मी जरा निर्धास्त झालो, कारण मी एकटा नव्हतो—सगळ्यांचीच तीच अवस्था होती.
शेवटची उजळणी | An hour before the exam Marathi Essay
परीक्षेच्या आधी शेवटच्या काही मिनिटांत पुस्तकातलं शेवटचं पान चाळत होतो. “हे महत्त्वाचं आहे का? काही चुकलं तर?” माझं डोकं आणि पुस्तक यांच्यात एक लढाई सुरू होती. प्रत्येक पान उघडताना असं वाटत होतं की, अजून काहीतरी वाचायचं बाकी आहे. “हे आठवतंय का?” या विचारांनी मन अजूनही व्याकुळ होतं. काही मित्र मला प्रश्न विचारत होते, पण माझ्या डोक्यातलं गोंधळ अजूनही सुरूच होता.
मतदान केंद्रावरील दोन तास मराठी निबंध | Two hours at the polling station Marathi Essay
परीक्षा हॉलमध्ये प्रवेश | An hour before the exam Marathi Essay
घंटा वाजली आणि सगळे परीक्षा हॉलमध्ये जायला निघाले. हॉलमध्ये शिरताना माझं हृदय जणू जोरजोरात धडधडत होतं. प्रत्येक पाऊल उचलताना जणू काही परीक्षेचं ओझं जास्तच होतं. शिक्षकांनी आम्हाला आमच्या जागांवर बसायला सांगितलं. माझ्या आजूबाजूला सगळे मित्र-मित्रिणी शांत बसले होते, पण प्रत्येकाच्या चेहऱ्यावर भीती स्पष्ट दिसत होती. उत्तरपत्रिका मिळाल्यावर माझा हात जड झाला. पेन हातात घेताना असं वाटलं की, हे कसं सुरुवात करायचं?
उत्तरपत्रिका हातात घेतल्यावर | An hour before the exam Marathi Essay
उत्तरपत्रिका हातात आली आणि मी पहिला प्रश्न पाहिला. “हे तर मला माहिती आहे!” त्या क्षणी मनातलं सगळं ताण जणू एका क्षणात गळून पडलं. हसत हसत मी उत्तर लिहायला सुरुवात केली. प्रत्येक प्रश्नाचं उत्तर देताना माझं मन शांत होतं. काही वेळाने परीक्षा सुरू झाली, आणि माझ्या मनातली सगळी भीती एका शांत हवेप्रमाणे निघून गेली. मला जसं शिकवलं होतं, तसंच सगळं आठवत होतं.
माझा एक मित्र जवळ बसला होता. त्याच्या चेहऱ्यावरही थोडी भीती दिसत होती, पण त्याने एक धीराने नजर टाकली. त्याच्या त्या एक नजरांनीच मला जरा धीर आला. “तू करू शकतोस!” असं त्याच्या डोळ्यांनी सांगितलं आणि मी पुन्हा आत्मविश्वासाने लिहायला सुरुवात केली. मनातल्या धडधडीला आता काही अर्थ नव्हता. मी परीक्षेचा ताण पूर्ण विसरलो होतो आणि फक्त माझ्या लेखनावर लक्ष केंद्रीत केलं.
आईचा आशिर्वाद | An hour before the exam Marathi Essay
लिहिताना माझ्या मनात एक विचार आला, “आईने जे सांगितलं ते खरंच होतं.” तिचं बोलणं आठवून माझं मन एकदम हलकं झालं. आईने सकाळी दिलेला आशिर्वाद मला ताकद देत होता. तिच्या प्रेमाच्या शब्दांनी माझ्या मनाची घालमेल कमी झाली. आणि जणू काही आईच्या त्या शब्दांनीच मला परीक्षेचं ओझं सोपं केलं.
परीक्षा संपली| An hour before the exam Marathi Essay
आखेर परीक्षा संपली, आणि उत्तरपत्रिकेचं शेवटचं पान लिहून झालं. माझं मन एकदम हलकं झालं. “कसला उगाच घाबरत होतो?” असा विचार करत मी हॉलमधून बाहेर पडलो. माझे सगळे मित्र हसत होते. सगळ्यांच्या चेहऱ्यावर समाधान दिसत होतं. सगळं सुरळीत झालं होतं आणि आता घरी जाताना मनात एकच विचार होता—”परीक्षेच्या आधी इतका ताण घेणं खरंच आवश्यक होतं का?”
2 thoughts on “परीक्षेच्या एक तास आधी मराठी निबंध | An hour before the exam Marathi Essay”