Half an hour in Bhaji Mandai Marathi Essay: भाजी मंडईत जाणं हे खूप आनंददायी असतं. एकदा आईसोबत भाजी आणायला मी भाजी मंडईत गेलो होतो, तेव्हा मला तिथं खूप गोष्टी शिकायला मिळाल्या. आज मी तुम्हाला त्या अर्ध्या तासाचं वर्णन करून सांगणार आहे आहे.
भाजी मंडईतल पहिलं पाऊल | Half an hour in Bhaji Mandai Marathi Essay
भाजी मंडईत गेल्यावर प्रथमच इतक्या साऱ्या लोकांना बघितलं. सगळीकडे माणसांची गर्दी होती, प्रत्येकजण वेगवेगळ्या भाज्या घेत होता. विक्रेत्यांचे आवाज सगळीकडे घुमत होते. “टोमॅटो घ्या, कोबी घ्या, आलं लसूण घ्या!” असे आवाज कानात घुमू लागले. तिथं गेल्यावर मला वाटलं, मी एखाद्या वेगळ्या जगात आलो आहे.
माझ्या डोळ्यांसमोर सगळ्या भाज्यांचा रंगीबेरंगी थाळा पसरला होता. हिरवे पालक, पिवळे भोपळे, लाल टोमॅटो, पांढरे मुळा, वांगी, बटाटे, शिमला मिरची, सगळं काही ताजंतवानं दिसत होतं. जणू ही मंडई नव्हे, तर एक सुंदर चित्र आहे. प्रत्येक भाजीच्या रंगाचं वेगळेपण बघून मी खूप आनंदी झालो.
Aai Jagnyachi Prerna Marathi Nibandh: आई जगण्याची प्रेरणा मराठी निबंध
आईसोबत गमतीदार अनुभव | Half an hour in Bhaji Mandai Marathi Essay
आईने मला सांगितलं की, “तू जरा कांदे घेऊन ये.” मी धावत कांदे घेण्यासाठी गेलो, पण कांदे घेताना मी वजन कमी-जास्त झालं म्हणून विक्रेते काकांना दोनदा कांदे बदलायला लावले. तेव्हा मला समजलं की भाज्यांचं योग्य वजन किती महत्त्वाचं आहे. आई माझ्यावर हसत होती, पण तिने सांगितलं की, “अरे, हळूहळू शिकशील, घाबरू नकोस.” तिच्या त्या शब्दांनी माझ्या मनात हुरूप आला.
गप्पांचा रंग आणि हसण्याचे आवाज | Half an hour in Bhaji Mandai Marathi Essay
भाजी विक्रेत्यांकडून भाजी घेताना आई आणि त्या काकू-काकांमधलं बोलणं खूप गमतीदार वाटलं. “तुमचं मुलं खूप हुशार आहे,” असं म्हणत एका काकांनी माझी थट्टा केली. मी थोडा लाजलो, पण त्या बोलण्यातून मला वाटलं की मंडईतल्या लोकांचा आपुलकीचा संबंध असतो. एकमेकांना ते ओळखत असतात आणि जणू कुटुंबासारखे एकत्र काम करतात.
चलाखीने घासाघीस करणं शिकणं | Half an hour in Bhaji Mandai Marathi Essay
आईने काकांकडून कांदे घेताना थोडा भाव कमी करायला सांगितला, तेव्हा मी विचारलं, “आई, भाव कमी का करतेस?” त्यावर ती हसून म्हणाली, “अरे, चांगल्या गोष्टी कमी किमतीत मिळवणं म्हणजेच शहाणपण!” त्या दिवशी मला शिकायला मिळालं की प्रत्येक गोष्ट योग्य किंमतीत घेणं कसं महत्त्वाचं आहे.
Essay On My Village In Marathi: Mazhe Gaav Nibandha In Marathi ,माझ्या गावावरील निबंध
भाजी निवडण्याचं कसब | Half an hour in Bhaji Mandai Marathi Essay
आईने एक-एक भाजी निवडताना मी तिला खूप काळजीपूर्वक पाहिलं. ती एक एक भाजी पाहत होती, भाजी ताजी आहे का ते तपासत होती. “आई, एवढं बारीक का बघतेस?” असं मी तिला विचारलं तर ती म्हणाली, “ताज्या भाज्या खाल्ल्या तरच आरोग्य चांगलं राहतं.” त्या दिवशी मी शिकला की आयुष्यभराच्या आरोग्यासाठी ताज्या गोष्टींची निवड कशी महत्त्वाची आहे.
मंडईतलं इतरांचं प्रेम | Half an hour in Bhaji Mandai Marathi Essay
मंडईत असताना एका काकूंनी मला खूप चांगली शिकवण दिली. माझी पिशवी पडली तर त्या काकूंनी मला ती उचलून दिली. त्या म्हणाल्या, “बाळा, मंडईत सगळे एकमेकांना मदत करतात.” त्या क्षणी मला जाणवलं की आपण जिथं असतो तिथं आपुलकीनं वागलं पाहिजे. प्रत्येकाने एकमेकांची मदत केली पाहिजे.
भाजी मंडईतून परत येताना मला वाटलं की, मी आता एक वेगळा अनुभव घेऊन घरी चाललो आहे. त्या अर्ध्या तासात मला खूप काही शिकायला मिळालं. मंडईतले लोक आपलं कुटुंब म्हणून एकत्र असतात, ते एकमेकांना मदत करतात, हसतात, बोलतात, आणि एकमेकांच्या सुख-दुःखात सहभागी होतात.
माझी शिकवण | Half an hour in Bhaji Mandai Marathi Essay
त्या अर्ध्या तासात मी खूप गोष्टी शिकल्या – प्रेमाने वागणं, एकमेकांची मदत करणं, चांगल्या गोष्टींची निवड करणं, आणि कष्टाचं महत्त्व समजून घेणं. मंडईतले लोकं एकमेकांसाठी जगतात, आणि तीच खरी जीवनाची शिकवण आहे. भाजी मंडईत जाणं हे एक साधं काम असलं तरी त्यात खूप शिकायला मिळतं. आता मी आईसोबत नेहमीच भाजी मंडईत जातो. पण त्या पहिल्या वेळेचा अनुभव माझ्या मनात कायमचा राहिला आहे. तो अर्धा तास खरंच खूप अनमोल होता. त्या वेळेने मला शिकवलं की, आयुष्याचं खरं सोनं हे साध्या आणि छोट्या गोष्टींमध्येच लपलेलं असतं.
1 thought on “भाजी मंडईत अर्धा तास मराठी निबंध |Half an hour in Bhaji Mandai Marathi Essay”