Three hours in the examination hall Marathi essay: परीक्षा हा शब्द ऐकताच प्रत्येक विद्यार्थ्याच्या मनात एक वेगळीच भावना दाटून येते. कुणाला भीती वाटते, कुणाला आनंद, तर काहीजण आतून खूप अस्वस्थ होतात. परीक्षेचा अनुभव प्रत्येकासाठी वेगळा असतो, आणि ते तीन तास म्हणजे विद्यार्थ्याच्या आयुष्यातील अत्यंत महत्त्वाचे क्षण असतात. हे तीन तास एकदम गंभीर असतात, कारण या तासांतच आपल्याला आपलं भविष्य ठरवायचं असतं. माझ्या आयुष्यातील परीक्षा हॉलमधले तीन तास माझ्यासाठी नेहमीच थोडे आव्हानात्मक आणि थोडेच रोमांचक असतात.
परीक्षेपूर्व तयारी | Three hours in the examination hall Marathi essay
परीक्षा सुरू होण्याच्या आधी काही दिवस मला सतत अभ्यासात गुंतून राहावं लागतं. अभ्यासक्रम किती मोठा असतो, याची जाणीव होते, आणि मग मनावर ताण येतो. “सगळं वाचून पूर्ण होईल का?”, “काय आठवेल आणि काय विसरून जाईल?”, असे विचार मनात चालूच असतात. माझे आई-बाबा मात्र मला नेहमी धीर देतात. ते म्हणतात, “प्रामाणिकपणे अभ्यास केलास तर तुला नक्कीच चांगले मार्क्स मिळतील.” त्यांच्या या शब्दांनी मला नेहमी बळ मिळतं.
शेवटच्या दिवशी मी संपूर्ण तयारी करून घेतो. पुस्तकं वाचताना काही ठिकाणी थोडा गोंधळ होतो, पण तरी मी स्वतःला शांत ठेवण्याचा प्रयत्न करतो. आई मला नेहमी सांगते की, “गोंधळून जाऊ नकोस. जे जमेल तेच कर आणि बाकीचं देवावर सोड.”
परीक्षेच्या दिवशी सकाळी उठताना मनात थोडी घबराट असते. मी नेहमीप्रमाणे लवकर उठून थोडं वाचन करतो, पण मनात भीतीचा एक छोटासा धागा उरतोच. घरातून निघताना आई मला शुभेच्छा देते, “तुला यश मिळो.” तिच्या या शब्दांनी माझ्या मनाला थोडं स्थिर वाटतं.
मी शाळेच्या मुख्य प्रवेशद्वारातून आत शिरताना माझं मन थोडं अस्थिर होतं. माझ्या हातातले पुस्तकं आणि आईच्या दिलेल्या शुभेच्छा, दोन्ही गोष्टी मनात घोळत होत्या. मी हॉलमध्ये शिरताना बाकीच्या मित्र-मैत्रिणींचे चेहरे पाहून माझी भीती थोडी कमी झाली. प्रत्येकजण परीक्षेच्या तयारीसाठी गुंतून गेला होता.
परीक्षा हॉलमध्ये प्रवेश | Three hours in the examination hall Marathi essay
परीक्षा हॉलमध्ये पाय ठेवतानाच एकदम शांतता आणि गांभीर्य जाणवू लागलं. हॉलमध्ये पसरलेली शांती जणू प्रत्येक विद्यार्थ्याच्या मनातील घाबरलेपण दाखवत होती. प्रत्येकाच्या चेहऱ्यावर एक वेगळीच जाणीव होती—कोणी काळजीत होते, तर कोणी मनाशी काहीतरी पक्क करत होते. माझं मनही या सगळ्यांत थोडं शांत होतं, पण एक प्रकारचा ताण मात्र जाणवत होता.
मी माझ्या ठरलेल्या जागेवर बसलो. सर्व विद्यार्थी आपापल्या जागी बसल्यावर परीक्षकांनी उत्तरपत्रिका आणि प्रश्नपत्रिका वाटायला सुरुवात केली. माझ्या हातात उत्तरपत्रिका आली तेव्हा मी एक दीर्घ श्वास घेतला. “आता सगळं माझ्या हातात आहे, जमेल तेवढं उत्तम करायचं,” असं मी स्वतःला मनात ठामपणे सांगितलं.
प्रश्नपत्रिका मिळाल्यानंतरची घाई | Three hours in the examination hall Marathi essay
जेव्हा प्रश्नपत्रिका हातात आली, तेव्हा पहिला क्षण खूप महत्वाचा वाटला. मी शांतपणे ती वाचायला सुरुवात केली, पण पहिल्याच प्रश्नाने माझं मन थोडं भांबावलं. “हा प्रश्न मी अभ्यासात पाहिलाच नव्हता का?” असं वाटायला लागलं. मग पटकन बाकीचे प्रश्न पाहून कसं बरं मी सुरूवात करावी याचं गणित माझ्या मनात सुरू झालं.
त्या क्षणी मला आईचे शब्द आठवले, “सगळं व्यवस्थित वाच आणि एकदम गडबड करून उरकून टाकू नकोस.” तिच्या या शब्दांनी माझं मन स्थिर झालं. मी शांतपणे वाचून एक सोपा प्रश्न निवडला आणि लिहायला सुरुवात केली. हळूहळू लक्ष एकाग्र होऊ लागलं आणि मी विचार केला, “सगळं मनापासून केलं की जमेलच.”
पहिला तास – काळजी आणि निर्धार | Three hours in the examination hall Marathi essay
पहिल्या तासात मनात एकच विचार होता, “वेळ कमी पडेल का?” प्रत्येक वाक्य लिहिताना घाईघाईत करत होतो. हातातल्या पेनाने जोरात लिहायला सुरुवात केली होती, पण मनातलं ताणलेपण कमी होईना. जेव्हा वेळेचं भान सुटतं आणि डोकं प्रश्नांच्या गुंतागुंतीत अडकतं, तेव्हा आपण आपल्याच मनाशी बोलू लागतो, “आता कसं करायचं?”
पण हळूहळू, जसजसा प्रत्येक प्रश्न संपायला लागला, तसतसं माझं मन थोडं शांत होऊ लागलं. पहिल्या तासाचा अर्धा भाग पार झाल्यावर मी थोडा निर्धार केला की, “आता घाबरायचं नाही. जेवढं जमेल तेवढं लिहायचं.” आणि त्याच निर्धाराने माझ्या पुढच्या उत्तरांमध्ये जास्त स्पष्टता येऊ लागली.
भाजी मंडईत अर्धा तास मराठी निबंध |Half an hour in Bhaji Mandai Marathi Essay
दुसरा तास | Three hours in the examination hall Marathi essay
दुसऱ्या तासात माझं मन थोडं स्थिर झालं होतं. “आता निम्मी परीक्षा पार झाली आहे,” हा विचार माझ्या मनात स्थिर होऊन मला जरा हायसं वाटलं. माझं उत्तरपत्रिकेवरचं लेखन आता सुव्यवस्थित आणि विचारपूर्वक होतं. काही उत्तरं अगदी स्वच्छ आणि नेमकेपणाने सुचू लागली.
परीक्षा हॉलमध्ये सगळ्यांचा चेहरा आता थोडा गंभीर आणि थोडा चिंतनशील दिसत होता. कुणी उत्तरं लिहिण्यात गढलेलं होतं, तर कुणी शांतपणे प्रश्नपत्रिकेतल्या प्रश्नांचा पुन्हा पुनरावलोकन करत होतं. मीसुद्धा त्या क्षणी थोडं शांत बसलो, एक खोल श्वास घेतला आणि विचार केला, “आता उरलेले प्रश्न शांतपणे पूर्ण करायचे आहेत.”
तिसरा तास | Three hours in the examination hall Marathi essay
तिसऱ्या तासात परिस्थिती थोडी गंभीर होऊ लागली. “वेळ कमी आहे,” या विचाराने माझं मन पुन्हा वेगाने घाबरु लागलं. पेनाने लेखन जरा घाईघाईत सुरू झालं. शेवटचे काही प्रश्न माझ्याकडे उरले होते, आणि आता त्यांचं उत्तर देण्यासाठी मला वेळ अगदी कमी पडणार होता, असं वाटायला लागलं.
मनाशी विचार केला, “आता वेळेचा हिशोब करायचा. जेवढं जमेल तेवढं नीट लिहायचं.” मी शक्य तेवढं व्यवस्थित आणि वेगाने लेखन सुरू केलं. परीक्षकांनी जेव्हा शेवटचे १५ मिनिटं सांगितले, तेव्हा मात्र माझं लक्ष अजून वाढलं. प्रत्येक मिनिटाचा उपयोग करण्यात मी माझं पूर्ण लक्ष दिलं.
शेवटी, जेव्हा परीक्षेची वेळ संपली, तेव्हा मी समाधानाने पेन खाली ठेवला. “सगळं व्यवस्थित लिहिलं आहे,” असा विचार करत मी उत्तरपत्रिका पूर्ण केली. परीक्षकांनी उत्तरपत्रिका गोळा केली, आणि मी एक दीर्घ श्वास घेतला. माझं मन आता अगदी हलकं झालं होतं.
अनुभवाची शिकवण | Three hours in the examination hall Marathi essay
परीक्षा हॉलमधले हे तीन तास माझ्या जीवनातील खूप महत्त्वाचे आणि स्मरणीय होते. या क्षणांत मी आत्मविश्वास आणि संयम कसा राखायचा हे शिकले. परीक्षा केवळ मार्कांचं साधन नसतं, ती विद्यार्थ्यांच्या मानसिक तयारीची कसोटी असते. परीक्षा देताना आलेला अनुभव मला पुढच्या आयुष्यातही खूप काही शिकवणारा ठरला.
परीक्षा हॉलमधले हे तीन तास केवळ उत्तरं लिहिण्याचे नसून, स्वतःवर विश्वास ठेवण्याचे आणि आपलं ज्ञान प्रामाणिकपणे व्यक्त करण्याचे असतात.
1 thought on “परीक्षा हॉलमधील तीन तास मराठी निबंध | Three hours in the examination hall Marathi essay”